ਵਿਆਨਾ ਘਟਨਾ ਸੰਬੰਧੀ - ਮਲਕੀਅਤ ਸਿੰਘ

ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੋਥੀ ਸਹਿਬ (ਗ੍ਰੰਥ ਸਹਿਬ) ਜੀ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਸਾਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਹਿਬਾਨ ਨੇ ਆਪ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਤੇ ਖ਼ਾਸ ਸਤਿਕਾਰਿਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੀਤੀ । ਖ਼ਾਲਸੇ ਦੀ ਕਰੜੀ ਪ੍ਰਿਖਿਆ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦਸਮ ਨਾਨਕ ਗੁਰੂ ਨੇ ਵਾਹਿਦ ਸ਼ਬਦ (ਪੋਥੀ ਸਹਿਬ) ਨੂੰ ਗੁਰਿਆਈ ਦੇ ਕੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਸੰਭਾਲ ਦੇ ਸਾਰੇ ਹੱਕ ਸੰਗਤੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੂਰਨ ਗੁਰਸਿੱਖ (ਖ਼ਾਲਸੇ) ਵਾਸਤੇ ਰਾਖਵੇਂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪ੍ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਇਹ ਹੱਕ ਨਹੀਂ ਚਾਹੇ ਉਹ ਨਿਰੰਜਨਦਾਸੀਆ ਹੋਵੇ, ਰਵਿਦਾਸੀਆ ਜਾਂ ਫਿਰ ਹੰਦਾਲੀਆ ਜਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਪੱਖੋਂ ਵੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਬੇਅਦਬੀ ਕਰੇ। ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਹਿਬ ਸਿੱਖ ਦਾ ਇਸ਼ਟ ਹੈ (ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੂਜੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਹੋਰ ਸਭ ਕੁਝ ਤੋਂ ਉੱਪਰ) ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸ੍ਰੋਤ ਹੈ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਇਸ਼ਟ ਦੀ ਨਿਰਾਦਰੀ ਕਰੇ, ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਇੱਕ ਦੋ ਵਾਰ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਗਰ ਉਹ ਫੇਰ ਭੀ ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਦਾ ਕੁਕਰਮ ਦੁਹਰਾਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਮਝ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਂਣ ਬੁਝ ਕੇ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਏਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਜਦੋਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਦੁਖਦਾਈ ਹਾਦਸੇ ਵੀ ਵਾਪਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਐਸੇ ਮੌਕੇ ਸਿੱਖ ਕੋਲ ਦੋ ਹੀ ਰਸਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਣਖ ਭਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਾਂ ਮੌਤ। ਐਸੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਦੀ ਹੀ ਦੇਣ ਹੈ ਵੀਆਂਨਾ ਕਾਂਡ। ਇਹ ਗਲ ਮੀਡੀਏ ਵਿੱਚ ਆ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਕਿ ਰਵਿਦਾਸ ਮੰਦਰ (ਸਭਾ) ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਕਈ ਵਾਰੀ ਐਸਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਵਰਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਉਸ ਮੰਦਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਐਸੇ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਅੰਨਸਰਾਂ (ਜੋ ਸਿੱਖਾਂ ਅਤੇ ਰਵਿਦਾਸੀਆਂ ਵਿੱਚਕਾਰ ਪਾੜਾ ਪੌਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ) ਦੇ ਢਹੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਜਾਂਣ ਬੁਝ ਕੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਸਦੀਵੀ (ਸ਼ਬਦ) ਗੁਰੂ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਉੱਪਰੋਥਲੀ ਕਰੀ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ।

ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਲਿਤਾੜੇ ਹੋਏ ਮਨੁੱਖਾਂ ਖ਼ਾਸ ਕਰ ਦਲਿਤਾਂ ਦੇ ਕਿਤਨੇ ਹਕੂਕ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹਨ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਖ਼ਬਰ, ਬਲਵਿੰਦਰ ਅਤੇ ਉਸ ਵਰਗੀ ਕੁਲ੍ਹੈਣੀ ਸੋਚ ਰੱਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ, ਸ਼ਾਇਦ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂ ਜਾਣਬੁਝ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਗੰਦਗੀ ਅਤੇ ਨਫਰਤ ਦਾ ਸੁਰਮਾ ਫੁਟਪਾਊ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਗਹਿਰਾ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਤਾਜ਼ੀਆਂ ਵਾਪਰੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੀ ਘਟਨਾ ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਦਲਿਤ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਨਲਕੇ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਲੈਣ ਖ਼ਾਤਿਰ ਜ਼ਿੰਦਾ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਸ਼ੂਦਰ ਭੈਣ ਸੀ। ਓਥੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀ ਦਾ ਭਗਤ ਅਖਵਾਉਣ ਵਾਲਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਜਾਂ ਸਵੈਨ ਬਰਗੇਡ ਕੁਸਕਿਆ ਤੱਕ ਨਹੀਂ।

ਬੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਤ ਡੇਰਾ ਜਿਸਨੂੰ ਇਹ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਤਰਜ਼ ਤੇ ਸਚਖੰਡ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਉਸ ਝੂਠ ਦੀ ਫੈਕਟਰੀ ਵਿੱਚੋਂ ਰਾਤੋ ਰਾਤ (ਨਹੀਂ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਰ ਤੋਂ ਸਿੱਖਾਂ ਵਿਰੁਧ ਨਫਰਤ ਪੈਦਾ ਕਰਕੇ ਭੜਕਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ) ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਮੁਸ਼ਟੰਡੇ ਇੰਨੇ ਭੂਤਰ ਗਏ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਵਾਸੀਆਂ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਕਰੋੜਾਂ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ (ਸਰਕਾਰੀ ਸ਼ਹਿ ਨਾਲ) ਫੂਕ ਸਿੱਟੀ। ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕਮੀਂਨੀ ਜੁੰਡਲੀ ਸਾਕਤਾਂ ਵਾਲੇ ਕੰਮ ਖ਼ੁਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਤਾਲਿਬਾਨ ਨਾਲ ਕਰਦਿਆਂ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਜੇ ਸਿੱਖ ਬਿਰਤੀ ਵਿਚ ਜ਼ਰਾ ਜਿੰਨੀ ਵੀ ਤਾਲਿਬਾਨੀ ਸੋਚ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਵਰਗੇ (ਰਵਿਦਾਸ ਭਗਤ ਨਹੀਂ) ਜਨੂੰਨੀਆਂ ਦੀ ਹੜਦੂ ਜ਼ੁਬਾਨ ਕੱਟ ਕੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਪਾ ਦੇਣੀ ਸੀ ਪਰ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਵਾਪਰਿਆ।

ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਇਸ਼ਟ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਵਧੀਕੀਆਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਪਰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਜ਼ਰੂਰ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਕਈ ਲੋਕ ਇਸ ਚੁੱਪੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਫਾਇਦੇ ਲਈ ਵਰਤ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਦੇ ਚੂਹਾ ਵੀ ਕਹਿ ਦੇਵੇ ਕਿ ਅੱਜ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਸ਼ੇਰ ਖਾਣ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਿੱਖ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਗੁੰਜਾਇਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਸੰਸਾਰ ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਸ਼ੂਦਰ, ਦਲਿਤ, ਹਰੀਜਨ ਜਾਂ ਨੀਵਾਂ ਹੈ ਏਥੇ ਤਾਂ ਸਭ ਇੱਕ ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਂ ਦੀ ਔਲਾਦ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਬਰਾਬਰ ਹਨ (ਏਕੁ ਪਿਤਾ ਏਕਸ ਕੇ ਹਮ ਬਾਰਿਕ - ਪੰਨਾ 611)। ਪਰ ਬਲਵਿੰਦਰ ਵਰਗਿਆਂ ਵਲੋਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭੰਡੀ ਪ੍ਰਚਾਰ ਨਾਲ ਮੰਨੂੰ ਸਿਮ੍ਰਤੀ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਦੀ ਪਾਂਡਾ ਸੋਚ ਨੂੰ ਬਲ ਜ਼ਰੂਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ । ਸਾਜਿਸ਼ ਤਹਿਤ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਕਰਵੌਣਾ, ਜਾਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਸਾਧ ਡੇਰੇ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨਾ, ਜੋ ਪਾਂਡੇ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਉੱਪਰ ਚਲਣ ਵਾਲੇ ਹੋਣ, ਨਾਲ ਪਾਂਡਾ ਗਰੁੱਪ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਹਿਫੂਜ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੀ ਚਾਣਕਿਆ ਨੀਤੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਹਰ ਵਰਗ ਨੂੰ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਆਪਸੀ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਾਂਝ ਨਾਲ ਰਹਿ ਸਕੀਏ। ਹਰ ਵਰਗ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਇਸ਼ਟ, ਰਵਾਇਤਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰੰਪਰਾਵਾਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰੇ ਅਗਰ ਕੋਈ ਸਮਸਿਆ ਬਣ ਆਵੇ ਤਾਂ ਆਪਸੀ ਸਲਾਹ ਮਸ਼ਵਰੇ ਨਾਲ ਸੁਲਝਾਈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਮੈਂ ਨਾਂਹ ਮਾਨੂੰ ਵਾਲੀ ਬਿਰਤੀ ਨਾਲ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਵਿਆਂਨਾ ਵਿੱਚ ਮੰਦਭਾਗੀ ਘਟਨਾਂ ਵਾਪਰੀ।